Kunstdagboek #1
Een vastlegging van mijn creatieve reis. Na ja, reis? Creatieve tour? Ach geen idee hoe het te noemen. In ieder geval is dit de start van mijn voornemen tot een openbaar kunstdagboek
Mijn website bestaat al. Het gaat over eten en drinken. Hoe je kan afvallen en gezond kan leven. Wat kan je het beste eten en wat niet? Soms met een post over coachtechnieken die ik geleerd heb. Deze posts geven mij een reden om te doen wat ik het liefste doe. Tekenen.
Zonder posts heb ik geen reden om te tekenen en voelt het al verspilde tijd. Als ik geen reden heb om een plaatje te maken, dan neem ik de tijd niet. Ik denk dan dingen, zoals “Het wordt toch niet écht mooi” en “Waarom doe ik dit?” Eerlijk gezegd. Ik weet het niet waarom. Maar ik weet ook niet waarom ik over eten enzo schrijf. Ik vind het leuk om te delen denk ik.
Parallel hieraan loopt mijn creatieve pad, reis? Oh help, het klinkt te zweverig. Ik kan het goede woord niet vinden. Ontwikkeling? Dat klinkt te droog en schools. Maar, wat ik bedoel. Ik doe cursussen en leer. Ik speur het internet af naar mooie plaatjes, illustraties en kunst. Ik begin te zien wat me grijpt en wat niet.
Dit wil ik gaan vastleggen. In ieder geval de stukjes ervan. Voor mezelf.
Ik ben er nog niet uit of ik straks op de knop “publiceren” ga drukken. Het voelt te privé, maar ook weer niet. Het maakt eigenlijk ook niet uit.
Los tekenen. Toen ik een poos geleden na jaren weer begon te tekenen ging mijn aandacht vooral uit naar “mooi tekenen”. Ik merkte dat dat steeds beter lukte en soms was ik zelfs trots op het resultaat. Alleen dan was het mooi nagetekend maar op zichzelf staand niet boeiend om te bekijken (vond ik).
Mijn moeder houdt van aquarelverf en op vakantie heb ik het ook een keer gedaan. Ik was gelijk verkocht. Het is heel moeilijk om te doen, en ook heel onvoorspelbaar, omdat het water elke keer wat anders doet.
Op zoek naar boeken om te leren, kwam ik per toeval op het werk van Felix Scheinberger. Hij combineert onder andere fineliner en tekeneningen daarmee met waterverf. Dit levert hele toffe tekeningen op. Het gaat bij hem zeker niet om “mooi tekenen” maar om het overbrengen van sfeer en gevoel. De vrijheid waarmee hij tekent spat van het papier af. Heerlijk. Zijn boek Urban Watercolor Sketching is een grote aanrader. Het geeft op een leuke manier uitleg over waterverf enzo en het is heel inspirerend om aan de slag te gaan.
Ik heb veel plaatjes uit zijn boek nagetekend, zoals ook de tijger hierboven.
In zijn boek laat hij met tekeningen van eten zien hoeveel kleur toegevoegd aan een tekening. Dit zette mij aan om eten te gaan tekenen. De resultaten hiervan zijn al vaak voorbij gekomen. Kenmerkend voor wat ik heb overgenomen is het gebruik van de fineliner om de schaduwen te krassen en er daarna waterverf kleur aan te geven. Soms probeer ik ook alleen waterverf, want dat vind ik bij anderen soms ook erg mooi. Dan eindig ik toch weer met een fineliner in mijn handen.
In deze gallerij staan een aantal plaatjes van eten geïnspireerd op het werk van Felix Scheinberger
Ook zijn Instagram account is het scrollen waard..
Ik probeer het vrije tekenen te omarmen, maar dat lukt vaker niet dan wel moet ik bekennen. Het tekenen van mensen vind ik leuk.
In deze gallerij staan een aantal plaatjes van mensen gebaseerd op het werk van Felix Scheinberger
In de bovenstaande gallerij zie je het effect van kleur op tekeningen. Het wordt zoveel leuker met een kleurtje!
Gek dat ik dit dagboek bij Felix Scheinberger start. Eerlijk gezegd is dit niet waar ik momenteel het meeste mee bezig ben. Maar zijn werk heeft me zo beïnvloed dat ik nergens anders kan beginnen.
PS. Dit dagboek legt me gelijk een soort druk op merk. Naast schrijven over eten, afvallen en de opleiding “moet” ik nu ook over kunst schrijven. Om de streber in mij te beteugelen heb ik de volgende regels opgesteld.
- Het verhaal wordt niet compleet. Het is een momentopname van waar ik dan mee bezig ben.
- Er is geen begin en er is geen eind. Deze eerste post is niet het begin. Mijn laatste post zal niet het einde zijn.
- Het kan een dagboek van maar één post zijn.
- Ik mag altijd stoppen.
- Het hoeft niets toe te voegen.
